Zaimki w angielskim – rodzaje zaimków

Zaimek to taka część mowy, której użycia często nawet nie zauważamy. Zdarza się też, że po prostu zapominamy o nich, a przecież pozwalają nam w łatwy sposób zastąpić w wypowiedzi rzeczowniki. Wszystko przez to, że czasem za bardzo skupiamy się podczas nauki na innych częściach mowy – czasownikach, przymiotnikach czy też liczebnikach. Dlatego też w tym opowiemy wam właśnie o tym czym są zaimki w angielskim.

Zaimek – jaka to część mowy?

Zaimki po angielsku to „pronouns” i już sam ten wyraz zdradza, że są powiązane z rzeczownikami, czyli „nouns”. Używamy ich na ogół po to, by nie powtarzać po raz kolejny tego samego słowa. Zaimki dzielą się według obszaru ich użycia, a większość z nich poznajemy już na początku naszej przygody z językiem angielskim. Co ważne: w odróżnieniu od języka polskiego, angielskie zaimki są nieodmienne, a do tego pogrupowane są w bardzo logiczny sposób, co może być dla nas sporym ułatwieniem! Za chwilę poznacie, że zaimki to istotna część mowy w języku angielskim.

Rodzaje zaimków w języku angielskim

W języku angielskim wyróżniamy dziewięć grup zaimków:

• zaimki osobowe
• zaimki osobowe w formie dopełnienia
• zaimki dzierżawcze
• zaimki zwrotne
• zaimki wzajemne
• zaimki nieokreślone
• zaimki wskazujące
• zaimki względne
• zaimki pytające

Więcej na temat każdej z grup przeczytacie poniżej oraz w dedykowanych artykułach o każdym rodzaju zaimków.

Zaimki osobowe (subject pronouns): 

Zaimki osobowe mogą występować w funkcji podmiotu i co ciekawe, w języku polskim mogą one być domyślne, dlatego, że w polskiej odmianie czasownik wskazuje, kto wykonuje czynność. Czasowniki w języku angielskim nie mają takiej funkcji, dlatego potrzebna jest osoba, przedstawiona chociażby, w postaci zaimka osobowego. Przykład? Proszę bardzo:

Gdybyśmy usunęli ze zdania „I like swimming” osobę, wówczas nie wiemy kto wykonuje czynność. W języku polskim można pominąć „ja”, bowiem wiemy, kto w zdaniu „Lubię pływać” czynność wykonuje.

Zaimki osobowe w formie dopełnienia (object pronouns)

Zaimki osobowe w formie dopełnienia odpowiadają na pytania dopełnienia czyli: kogo?, czego?, komu?, czemu?, z kim?, z czym?, o kim?, o czym?.

Zaimki dzierżawcze (possessive pronouns)

Zadaniem zaimków dzierżawczych jest opisanie przynależności, czyli odpowiadają na pytanie czyj? Zaimków dzierżawczych używamy zamiast rzeczowników w sytuacjach, gdy przymiotnik dzierżawczy występuje razem z rzeczownikiem. Zaimki dzierżawcze w angielskim to:

By lepiej zobrazować różnicę między zaimkiem a przymiotnikiem dzierżawczym. Posłużmy się prostym przykładem:

Przymiotnik dzierżawczy zawsze występuje z rzeczownikiem, dlatego mamy „your jacket”, a nie „yours jacket”. Zaś zaimek dzierżawczy może występować samodzielnie i tak jest w tym przykładzie. 

Zaimki zwrotne (reflexive pronouns)

Zaimki zwrotne (reflexive pronouns): tu musimy się zatrzymać na moment. W każdej osobie wyraz ten tłumaczony jest na „sobie”, „samemu/samej sobie”, ale najczęściej po prostu „się” dlatego trudno znaleźć tłumaczenie polskie, ale zaimki zwrotne warto znać i tak:

Co ciekawe, w języku angielskim jest forma zaimka zwrotnego w wersji bezosobowej i jest to „oneself”. Warto też zauważyć, że w liczbie pojedynczej zaimki zwrotne mają końcówkę „-self”, w mnogiej zaś „-selves”. 

Zaimki wskazujące (demonstrative pronouns)

Zadaniem zaimków wskazujących jest wskazywanie na dane rzeczy lub osoby i zależnie, czy dotyczy to liczby pojedynczej, czy mnogiej i czy mówimy o osobie lub rzeczy, która jest daleko lub blisko. Wyróżniamy następujące zaimki wskazujące:

Zaimki wzajemne (reciprocal pronouns)

Zaimki wzajemne (reciprocal pronouns) można tłumaczyć jako „sobie nawzajem” lub właśnie „wzajemnie” zależnie od kontekstu zdania:

Zaimki nieokreślone (indefinite pronouns)

Zaimki nieokreślone używane są, gdy nie wiemy o kim lub o czym mówimy. W przypadku osób wyróżniamy:

Nie ma znaczenia, czy w zdaniu używamy wyrazu z końcówka „-body”, czy „-one”, można używać ich naprzemiennie, jednak wyrazy z „-one” częściej używane są w komunikacji formalnej.

Zaimki nieokreślone w przypadku rzeczy, to:

Warto wspomnieć, że chcąc użyć zaimków zaczynających się od „some-” należy to zrobić w przypadku zdań twierdzących, zaś te zaczynające się od „any-” typowe są do pytań i przeczeń. „no-” także zarezerwowane są dla przeczeń, zaś „every-” można używać w każdym rodzaju zdań. 

Zaimki względne (relative pronouns)

Zaimki względne, czyli (relative pronouns) stosuje się w zdaniach, aby dostarczyć dodatkowej informacji o rzeczowniku. Zaimki względne są wykorzystywane do tworzenia zdań względnych (relative clauses). Warto wiedzieć, że w zdaniu stawiamy je po rzeczowniku lub zaimku, który modyfikują. 

Przykładowe zdania z wykorzystaniem zaimków względnych:

Zaimki pytające (interrogative pronouns)

Zaimki pytające czyli (interrogative pronouns) stosuje się w zdaniach w celu utworzenia pytań szczegółowych. Pytania z zaimkami pytającymi tworzy się w następujący sposób:

Zaimek pytający + czasownik + rzeczownik / reszta zdania

przykładowo: 

Rodzaje zaimków pytających:

Przykładowe zdania z wykorzystaniem zaimków pytających:

Zdania z zaimkami w języku angielskim

Zaimków jest sporo. Najlepiej ćwiczyć je przy pomocy zdań:

Zaimki w angielskim – podsumowanie

Z zaimków zaczynamy korzystać bardzo wcześnie podczas nauki języka, by systematycznie wzbogacać je o kolejne rodzaje. Zaimki w angielskim wspaniale wypełniają komunikaty, precyzując jednocześnie sens zdania. Świetnym sposobem na utrwalenie zaimków w różnych ich formach, jest native speaker online oraz stworzenie zestawienia zaimków osobowych i kolejnych form, by uczyć się według kolejnych osób, np. „I – me – mine” itp.

Autor tekstu: Leah Morawiec, Amerykanka, native speaker z 15-letnim doświadczeniem, właścicielka TalkBack.