Zaimki wskazujące w języku angielskim

Zadaniem zaimków jest zastąpienie rzeczownika w zdaniu, tak aby nie powtarzać go po raz kolejny. Zaimków, zarówno w języku polskim, jak i angielskim jest wiele i każdy z nich ma inne funkcje. Zaimki osobowe zastępują osoby, zaimki dzierżawcze opisują przynależność. Wyróżniamy jeszcze zaimki osobowe w formie dopełnienia, zaimki zwrotne, wzajemne, nieokreślone i wskazujące. I dziś właśnie zajmiemy się zaimkami wskazującymi.

Lista zaimków wskazujących w języku angielskim

Wśród wszystkich zaimków w języku angielskim, zadaniem zaimków wskazujących jest określenie położenia rzeczowników, czyli osób, rzeczy, ale też roślin i zwierząt. Przygodę z nimi zaczyna się dość wcześnie, bo już na poziomie A1. Samych zaimków wskazujących nie jest bardzo wiele, a zasady ich używania są bardzo proste.

Zaimki wskazujące w liczbie pojedynczej

Przykładowe zdania:

Zaimki wskazujące w liczbie mnogiej

Przykładowe zdania:

To, jakiego zaimka wskazującego użyjemy, zależy od liczby i odległości opisywanej rzeczy, osoby, rośliny itd. od nas. Zatem, jeśli coś jest blisko, na wyciągnięcie dłoni, używamy zależnie od liczby: „this” lub „these”. Jeśli coś jest dalej, zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, to należy użyć „that” lub „those”. Zatem:

Oczywiście w jednym zdaniu można używać wielu zaimków, zależnie od kontekstu wypowiedzi:

Zaimki „this” and „that” dodatkowo mogą być używane do opisu czegoś, co wydarzyć się może w niedalekiej przyszłości, np.:

Z kolei „these” i „those” również mogą być używane w kontekście przyszłości, ale znacznie odleglejszej: 

Freddie Mercury z Queen śpiewał hitową piosenkę, w której właśnie skorzystano z zaimków osobowych w kontekście przyszłości: 

Zaimki wskazujące mogą być też używane w odniesieniu do wydarzeń lub sytuacji:

Zaimki wskazujące – miejsce w zdaniu

Czasem warto znać (swoje) miejsce w szeregu, zwłaszcza w kontekście sztywnych zasad gramatycznych. Zaimki wskazujące mają konkretne umiejscowienie w zdaniu i muszą one występować przed rzeczownikiem lub przymiotnikiem:

Mogą też występować przed liczebnikiem:

Samodzielnie występują, gdy zrozumienie kontekstu użycia rzeczownika jest proste:

Najważniejsze zasady dotyczące zaimków wskazujących

O zasadach użycia zaimków wskazujących już wiemy wszystko, natomiast warto utrwalić, jak należy je swobodnie stosować, by poprawiać zarówno angielski pisany, jak i mówiony.

W zdaniu „This is my friend, Daniel. He is a teacher” zaimek „this” używany jest do przedstawienia osoby, którą mamy w pobliżu.

„That is the house I grew up in. It holds a lot of memories for me”, zaimek wskazuje konkretne miejsce, które pokazujemy, ale które nie jest „na wyciągnięcie ręki”.

Analogicznie postępujemy w przypadku rzeczowników w liczbie mnogiej. Warto wspomnieć, że „this”, „that”, „these” i „those” występują w różnych czasach i śmiało mogą być łączone z czasami przeszłymi, teraźniejszymi i przyszłymi.

Zaimki wskazujące dotyczą też osób, których nie widzimy:

Stosuje się je także w wyrażeniach:

Zaimki wskazujące w zdaniach – przykłady

Zasady gramatyki najlepiej prezentują się na przykładach, zatem czas na kilka dodatkowych zdań z użyciem zaimków wskazujących:

Zaimki wskazujące w angielskim – podsumowanie

Najważniejsze, co należy zapamiętać w przypadku zaimków wskazujących, to to, że używa się ich w zależności od liczby oraz bliskości. Chcemy też zaznaczyć, że w wymowie między „this” i „these” jest naprawdę niewielka różnica, a wiele zależy od tego, czy zaimek dotyczy liczby pojedynczej, czy liczby mnogiej. Zaimki wskazujące na pewno będzie łatwiej opanować, gdy usłyszymy native speakera, wybierając konwersacje z native speakerem online w TalkBack.

Autor tekstu: Leah Morawiec, Amerykanka, native speaker z 15-letnim doświadczeniem, właścicielka TalkBack.