Gerund, infinitive, bare infinitive. Najważniejsze zasady

W języku angielskim pojawia się grupa czasowników, które wymagają do poprawnej budowy, postawienia przy nich kolejnego czasownika. Ten drugi czasownik przybiera jedną z trzech różnorakich form. Może być bezokolicznikiem poprzedzonym słówkiem to (ang. infinitive), bezokolicznikiem bez to (ang. bare infinitive) lub czasownikiem z końcówką –ing (ang. gerund). Z poniższego tekstu dowiesz się, jak łączyć poprawnie różne czasowniki z poszczególnymi formami.

Infinitive, bare inifinitive, gerund ‒ podstawowe różnice

Budowa zdań w języku angielskim nie jest trudna. Problematyczne bywają połączenia i niektóre struktury stylistyczne, dlatego warto je poznać, by nie robić błędów zarówno w mowie, jak i w piśmie. Czasowniki, niczym politycy, łączą się w pewnego rodzaju układy. Jedne mają „coś” przed, inne „coś” za, a jeszcze inne funkcjonują samodzielnie.

Weźmy przykładowo czasownik cook, który oznacza „gotować”. Możemy stworzyć zdanie I can cook, czyli „Potrafię gotować”. Możemy stworzyć zdanie I want to cook, czyli „Chcę gotować”., i jeszcze jedno, I like cooking, czyli „Lubię gotowanie”. Forma czasownika cook zależy od jego towarzystwa i czasu, którego używamy. To cook staje się klasycznym bezokolicznikiem. Samo cook także, cooking zaś zostaje rzeczownikiem utworzonym od czasownika i nosi nazwę gerund.

By to zobrazować, najlepiej posłużyć się przykładami:

gerund to czasownik z końcówką –ing:

We love eating out.	Kochamy jeść poza domem.
He kept talking during the film.	Ciągle rozmawiał podczas filmu.
I dislike waiting.	Nie lubię czekać.

infinitive to bezokolicznik, który występuje po słowie to:

It’s good to have friends.	Dobrze jest mieć przyjaciół.
We have to work very hard.	Musimy bardzo ciężko pracować.
I want to see her again.	Chcę znowu ją zobaczyć.

bare infinitive to sam bezokolicznik:

He can play the piano.	On potrafi grać na pianinie.
We should run faster.	Powinniśmy biec szybciej.
I don’t speak Spanish.	Ja nie mówię po hiszpańsku.

Zatem jak tworzyć konstrukcje z poszczególnymi rodzajami czasowników i bezokoliczników? Służą do tego konkretne zasady.

→ Wpis, który może Cię zainteresować: Egzamin ósmoklasisty z angielskiego

Czasownik + bezokolicznik z to (verb + infinitive)

Połączenie czasownika z bezokolicznikiem z to występuje po czasownikach takich, jak: ask, agree, afford, decide, expect, hope, learn, need, promise, refuse czy want (uwaga: to nie jest kompletna lista czasowników, warto ją uzupełnić):

She wants to learn something about British history.	Ona chce się dowiedzieć czegoś o historii Wielkie Brytanii.
I promise to be on time.	Obiecuję być na czas.
We need to go home.	Musimy iść do domu.

Połączenie to występuje też po przymiotnikach związanych z wyrażaniem emocji, np. happy, like, love, ale uwaga, przymiotniki związane z emocjami równie dobrze parują się z formą gerund!

We love to support you!	Uwielbiamy Cię wspierać!
I was happy to have a job in Paris.	Cieszyłem się, że mam pracę w Paryżu.
They like to come here around lunchtime.	Lubią przychodzić tu w porze lunchu.

Pojawia się po would like:

I would like to answer that question.	Chciałbym odpowiedzieć na to pytanie.
We would like to go to Japan.	Chcielibyśmy pojechać do Japonii.
She would like to own a farm one day.	Pewnego dnia chciałaby mieć farmę.

Jest także jest używane w konstrukcjach typu: somebody to do something:

She asked her husband to do it.	Poprosiła męża, żeby to zrobił.
It was difficult to do at first.	Na początku było to trudne.
I have to go to hospital on Monday.	W poniedziałek muszę iść do szpitala.

Czasowniki + bezokolicznik bez to (verb + bare infinitive)

Czasowniki połączone z bezokolicznikami, jednak bez części to, występują po czasownikach modalnych, np. can, should, must itd.:

I can dance.	Potrafię tańczyć.
You should do it.	Powinieneś to zrobić.
The children must go to school.	Dzieci muszą chodzić do szkoły.

Używane są po zwrotach: had better, would rather:

I had better ask my mom.	Lepiej zapytam mamę.
I’d rather stay at home.	Wolałbym zostać w domu.

Występują po czasownikach let + somebody oraz make + somebody:

You make me hate this city.	Sprawiasz, że nienawidzę tego miasta.
Let them eat cake.	Niech jedzą tort.

Pojawiają się po why:

Why were you late?	Dlaczego się spóźniłeś.
Why does she always complain?	Dlaczego ona zawsze narzeka?
Why did you do that?	Dlaczego to zrobiłeś?

Czasowniki + czasownik + ‑ing (verb + gerund)

Końcówkę -ing stosujemy po czasownikach takich jak: admit, appreciate, avoid, consider, enjoy, finish, like, love, recommend, suggest, miss, mind, risk, suggest, delay, deny, imagine (uwaga: to nie jest kompletna lista czasowników, warto ją uzupełnić):

We consider flying to Rome.	Rozważamy lot do Rzymu.
I enjoy cooking so I collect lots of recipes.	Lubię gotować, więc zbieram mnóstwo przepisów.
She finished writing one e-mail and started writing another.	Skończyła pisać jednego e-maila i zaczęła pisać kolejnego.
I miss spending time with you.	Brakuje mi spędzania czasu z Tobą.
They like coming here around lunchtime.	Lubią przychodzić tutaj w okolicach lunchu.

Czasowniki z końcówką -ing stosujemy także po wyrażeniach: look forward to, get used to, how about, can’t stand, can’t help:

I look forward to seeing you again.	Nie mogę się doczekać, kiedy znów Cię zobaczę.
She can’t stand somebody smoking next to her.	Ona nie może znieść palenia obok niej.
I can’t help falling in love with you.	Nie mogę się powstrzymać od zakochania się w Tobie.

Gerund i infinitive a zmiana znaczenia czasownika

Gdy wiemy już, jak stosować gerund i infinitive, warto wspomnieć o pewnym wyjątku. Niektóre czasowniki mogą bowiem funkcjonować zarówno w formie bezokolicznika z to, jak i w formie rzeczownika odczasownikowego, czyli gerund, w zupełnie innym znaczeniu.

Przykładowe czasowniki, które zmieniają znaczenie zależnie od użytej formy, to:
– forget, np.

She forgot to call me.	Zapomniała do mnie zadzwonić.
She forgot calling me.	Zapomniała, że do mnie dzwoniła.

– mean, np.

I didn’t mean to upset you.	Nie chciałem Cię zasmucić.
It is full meaning of relation.	To jest pełne znaczenie relacji.

– regret, np.

We regret to inform you that your application has not been successful.	Z przykrością informujemy, że Twoja aplikacja nie została rozpatrzona pozytywnie.
I regret telling you about my boyfriend.	Żałuję, że powiedziałam Ci o moim chłopaku.

– remember, np.

We remember visiting granny in Poland.	Pamiętamy odwiedziny u babci w Polsce.
We remember to visit granny in Poland.	Pamiętamy, żeby odwiedzić babcię w Polsce.

– try, np.

We tried to cook dinner.	Próbowaliśmy zrobić kolację.
We tried cooking dinner.	Próbowaliśmy robić kolację.

– stop, np.

He stopped to run and gained weight.	Przestał biegać i przybrał na wadze.
He stop running.	Przestaje biec.

– quit, np.

He quit working in school.	Odchodzi z pracy w szkole.
He quit his work in school.	Odszedł z pracy w szkole.

Gerund vs infinitive – Podsumowanie

Umiejętność używania gerund i infinitive to już wyższy poziom znajomości języka angielskiego. Poprawne wykorzystywanie ich w zdaniach pozwala tworzyć wypowiedzi z dokładnym wyjaśnieniem kontekstu oraz sytuacji. Ucząc się wymienionych wyżej zasad, warto dokładnie zapoznać się z pełnymi listami czasowników, do których dodajemy końcówkę –ing lub przed którymi dodawane jest to. Świetnym pomysłem na naukę gerund i invinitive jest korzystanie z kursów językowych jak np. angielski z native speakerem online, gdyż podczas lekcji na pewno usłyszysz wiele konstrukcji z tymi czasownikami.

Bardzo ważne jest to, by zwracać uwagę na prawidłowe stosowanie form z gerund oraz infinitive i bare infinitive. Nieodpowiednie wykorzystanie form zmienia bowiem sens zdania. I o ile czasami różnice te są niewielkie i można domyślić się z kontekstu, o co chodzi rozmówcy, to niejednokrotnie sens zadania może być zupełnie inny, niż oczekiwaliśmy.

Autor tekstu: Leah Morawiec, Amerykanka, native speaker z 15-letnim doświadczeniem, właścicielka TalkBack.