Past Perfect vs Past Simple – porównanie czasów

Gdyby umieścić czasy Past Simple i Past Perfect na osi czasu, to oba znalazłyby się w przeszłości. W tym abstrakcyjnym obrazie musielibyśmy umieścić Past Perfect za Past Simple, czyli uznać go za czas jeszcze bardziej przeszły, opisujący wcześniejsze zdarzenia niż te, które opisujemy za pomocą czasu PS. Dzisiaj porównanie tych czasów.

Najważniejsze różnice

Past Simple to jeden z pierwszych czasów, które poznajemy, gdy zaczynamy naukę języka angielskiego. Używamy go do mówienia o czynnościach przeszłych, zakończonych, czyli dokonanych. Wszystko to, co miało miejsce wczoraj, rok temu, czy też w 1986 roku, opiszemy właśnie tym czasem.

Budowa czasu jest bardzo prosta. W zdaniach oznajmujących czasownik zmienia formę w zależności od tego, czy jest regularny, czy nieregularny. Czasowniki regularne przyjmują końcówkę ‑ed, zaś nieregularne drugą formę i trzeba nauczyć się ich na pamięć. Dla wygody zazwyczaj zapisuje się je w tabeli czasowników nieregularnych wraz z podstawową i trzecią formą czasownika. 

W zdaniach przeczących pojawia się operator didn’t oraz czasownik w podstawowej formie, natomiast pytania zaczynamy zdania od did i również stosujemy czasowniki w formie podstawowej.

Przykładowe zdania:

Czasownik to be w tym czasie przyjmuje w liczbie pojedynczej formę was a w liczbie mnogiej were. W przeczeniach analogicznie używamy wasn’t i weren’t, a pytania zaczynamy od was lub were.

Jeśli zaś chodzi o czas Past Perfect, to nazywamy go czasem zaprzeszłym, co doskonale obrazuje, gdzie należy umieścić go na osi czasu: jak sama nazwa wskazuje, jest on za przeszłością. Opisuje te czynności, które zdarzyły się, zanim zaczęły się inne czynności w czasie przeszłym. 

Tę zależność najlepiej obrazuje zależność zdanie: „Kiedy dotarliśmy do teatru, spektakl już trwał”. Obie czynności są przeszłe, ale jak widać, jedna z nich zaczęła się wcześniej (rozpoczęcie spektaklu) i dopiero później nastąpiła kolejna czynność przeszła (dotarcie do teatru). 

Zdania w tym czasie budujemy, używając operatora had (dla wszystkich osób) oraz czasownika w trzeciej formie (lub w przypadku czasowników regularnych z końcówką -ed). Konstrukcja zdań w czasie Past Perfect wygląda następująco ‒ podmiot, następnie had i czasownik w trzeciej formie lub z końcówką ‑ed. W zdaniach przeczących zamiast had pojawi się przeczenie hadn’t, a w przypadku pytań wystąpi inwersja, czyli zdanie zaczniemy od słówka had, podając po nim podmiot i czasownik w trzeciej formie lub z końcówką ‑ed.

Przykładowe zdania:

Czasy w zdarzeniach z przeszłości

Często oba wspomniane czasy występują w jednym zdaniu i by opisać coś właściwie oraz ‒ co ważniejsze ‒ zachować chronologię wydarzeń, trzeba określić, która z przeszłych czynności jest tą wcześniejszą. Mówiąc bardziej obrazowo: musimy wiedzieć, która czynność przeszła zakończyła się, gdy zaczęła się kolejna czynność przeszła. 

Jeśli użyjemy w zdaniu dwukrotnie Past Simple (konstrukcja PS + PS), to oznacza to, że te dwie czynności działy się w przeszłości i są zakończone oraz że miały miejsce jednocześnie, np.:

Gdy jedna czynność poprzedza inną, użyjemy połączenia czasów Past Perfect i Past Simple, np.:

Często podwójny PS sugeruje silne powiązania między dwoma wydarzeniami czy czynnościami. Past Simple i Past Perfect pokazuje, że są one od siebie niezależne i po prostu następują po sobie. 

Porównanie Past Perfect i Past Simple ‒ podsumowanie

Często w różnych formach komunikacji używamy Past Simple, opowiadając o czynnościach przeszłych, które zostały w przeszłości zakończone. Jeśli zaś chcemy wyraźnie zaznaczyć następstwo, czynność zaprzeszłą lub po prostu relację pomiędzy czynnościami, potrzebny jest czas Past Perfect. Czasy z grupy Perfect sprawiają pewne trudności, bo nie mają odpowiedników w języku polskim, wymagają nieco wyższego poziomu wiedzy, ale są niezbędne, by precyzyjnie wskazywać na zależności między wydarzeniami. Dlatego gorąco zachęcamy do ich przećwiczenia z jednym z naszych lektorów – native speaker online wyjaśni wszystkie zawiłości, poda przykłady i przygotuje odpowiednie ćwiczenia.

Autor tekstu: Leah Morawiec, Amerykanka, native speaker z 15-letnim doświadczeniem, właścicielka TalkBack.